“Ik kreeg die puzzel wel opgelost. En toen zei mijn moeder: moet jij niet iets met cijfers gaan doen?”

21 juli 2025

“Ik wist lange tijd niet wat ik wilde worden. Ik zei altijd dat ik nooit in de zorg wilde werken, want ik val flauw in ziekenhuizen. Maar uiteindelijk koos ik toch voor de apotheek, omdat ik mensen wilde helpen. Je hebt er klantcontact en je kunt adviseren. Zonder naalden. In het begin voelde de apothekerswereld goed. Totdat ik merkte dat ik vooral bezig was met discussies over wat de zorgverzekeraar wel of niet vergoedt. En dat er weinig doorgroeimogelijkheden waren.

Na de apotheek twijfelde ik. Wat nu? Ik wilde iets doen waar ik mensen verder mee kon helpen, dus ik begon aan de opleiding Toegepaste Psychologie. Dat paste goed bij mijn karakter. Ik leerde daar veel over gespreksvoering, persoonlijke ontwikkeling en ik merkte hoe belangrijk ik communicatie en inzicht in gedrag vond. Maar dit is het net niet, wist ik.

Tijdens de coronaperiode zat ik veel thuis. Mijn ouders kregen een logicaspelletje niet opgelost. Toen ik dat wel voor elkaar kreeg, zei mijn moeder: ‘Jij moet echt iets met cijfers doen.’ Gek genoeg klopte dat. Mijn ouders zagen mijn analytische kant en dat ik iets met structuur moest doen. En dat voelde ik ook. Ik bekeek toen opleidingen en koos voor Finance & Control. In het eerste jaar had ik vakken als fiscaal recht en bedrijfseconomie. De wettenbundel vond ik echt interessant. Ik weet het, dat hoor je niet vaak. Wetgeving en het fiscale vak zijn uitdagend doordat het continu verandert. Elke situatie is daarmee anders.

“Wat ik fijn vind bij Joanknecht is dat je ruimte krijgt. Om dingen te leren, maar ook om te zeggen wat je leuk vindt.”

Na één gesprek wist ik het zeker

Ik werd via LinkedIn benaderd als werkstudent en ben uiteindelijk bij Baker Tilly terechtgekomen in juli 2022. Daar heb ik veel geleerd en vooral door te doen. Maar na mijn afstuderen in 2024 wilde ik verder. Iets dichter bij huis in Eindhoven en ik was nieuwsgierig naar een kleinere werkomgeving, met meer ruimte voor advieswerk. Via een recruitment partner kwam Joanknecht in beeld. Dit is wel een bedrijf waar ik graag zou willen werken, dacht ik gelijk. Toen ik op gesprek kwam voelde het meteen goed. De uitstraling van het pand, de sfeer en de mensen die me ontvingen.

Wat me meteen opviel, was hoe persoonlijk alles geregeld was. Nog voor mijn eerste werkdag kreeg ik een mail met het programma van de dag. Ik werd opgevangen door HR, mijn laptop werd samen met ICT ingesteld. Geen zoek het maar uit-gevoel. Daarna lunchte ik met collega Wouter, mijn toegewezen buddy, en aan het eind van de dag doken we al samen in een aangifte. Dat was mijn start.

In de eerste weken werden ook kennismakingsgesprekken ingepland met meer collega’s uit het team. Dat vond ik heel prettig, want het team is best groot. Zo leerde ik meteen de verschillende specialisaties kennen en bij wie ik waarvoor terecht kan. Het was ook een mooie kans om aan te geven waar mijn interesses liggen. Zo weten collega’s mij sneller te vinden voor nieuwe opdrachten.

Ruimte om te leren

Wat ik fijn vind bij Joanknecht is dat je ruimte krijgt. Om dingen te leren, maar ook om te zeggen wat je leuk vindt. Ik zit nu in het fiscale team van ongeveer 25 mensen, en ik werk aan aangiftes inkomstenbelasting en vennootschapsbelasting. Maar ik werk ook op de algemene adviespraktijk, waar verschillende fiscale adviesvraagstukken langskomen. Zowel nationaal als internationaal. Het is heel afwisselend werk en dat maakt dat geen dag hetzelfde is. Ik krijg het vertrouwen om ergens in te duiken en de begeleiding om het goed te doen.

Ik heb ook steeds vaker klantcontact, wat ik in het begin spannend vond en nu bevalt het me juist goed. Laatst kreeg ik een vraag over een stamrechtverplichting. Ik wist niet precies waar ik moest beginnen. Een collega heeft toen samen met mij de eerste stappen gezet en me gekoppeld aan iemand met meer ervaring. Je hoeft niet zelf te blijven zwemmen. Juist door samen naar een oplossing te zoeken, leer je het snelst.

Ook als je even wat stiller bent, merkt iemand dat op. Dat zegt veel over de sfeer voor mij. Tijdens de weekstart op dinsdag bespreken we lopende zaken. Als ik ergens tegenaan loop, kan ik dat aangeven. En het is niet alleen voor de vorm, merk ik. Collega’s maken echt tijd voor me.

Van meedraaien naar meebouwen

Na honderd dagen had ik een gesprek met HR. Het soort gesprek waarin je terugkijkt hoe het gaat. Wat er beter kan en waarin ik nog wil groeien. Ik besefte hoeveel ik al had gedaan en hoeveel ik al had geleerd. Het voelt niet alsof ik hier net ben begonnen. En dat komt doordat ik vanaf dag één mee kon draaien.

Ik werk het liefst op kantoor. Als ik een vraag heb, loop ik gewoon naar iemand toe. En als diegene thuiswerkt, bel ik via Teams. Iedereen is goed bereikbaar en behulpzaam. Zelfs als het druk is, maken ze tijd vrij voor mijn vraag.

Wat ik ook waardeer, is dat ik word aangemoedigd om nieuwe dingen te proberen. Of ik nu een idee opper of ergens extra in wil duiken. Het wordt serieus genomen. Zoals het helpen bij de Young Talent Day of meewerken op de aangiftedag van de Joanknecht Foundation. Dat zijn precies de dingen die je werk extra betekenis geven. Je draagt bij aan je team, aan de organisatie en aan de maatschappij.

Als ik iets mag meegeven aan nieuwe collega’s: stel vragen. Veel vragen. En blijf nieuwsgierig. Je wordt hier breed ingezet, dus je kunt veel ontdekken. En als je even niet weet waar je moet beginnen, is er altijd iemand die naast je komt zitten. Dat is misschien nog wel het fijnste van alles.”

Vragen? Marjolein beantwoordt ze graag. Stuur haar een e-mail. Lees ook eens andere medewerkersverhalen en bekijk de vacatures op onze website.